کلمه "درجه" در زبان فارسی می‌تواند به معانی مختلفی استفاده شود و بسته به سیاق جمله، قواعد نگارشی خاصی به آن تعلق می‌گیرد. در ادامه به نکاتی درباره استفاده و نگارش این کلمه اشاره می‌کنم:

1. معنا: "درجه" می‌تواند به معنای سطح یا مرتبه‌ای از چیزی باشد (مثل "درجه تحصیلات" یا "درجه اهمیت") یا به معنای مقیاس دما (مثل "درجه سانتی‌گراد").

2. نوشتار:

   • در نگارش، کلمه "درجه" به صورت کامل و بدون اختصار نوشته می‌شود.
   • در زبان محاوره ممکن است "درجه" را به صورت مختصر در برخی موارد، مثل "درجه ۲" یا "درجه ۱" بنویسید.

3. هم‌نشینی:

   • "درجه" معمولاً با صفت‌ها و قیدهایی مثل "عالی"، "خوب"، "بد" و... همراه می‌شود. به عنوان مثال: "درجه خوب" یا "درجه عالی".
   • همچنین ممکن است با عددها و واژه‌های دیگر ترکیب شود: "درجه ۴"، "درجه حرارت".

4. قواعد انشایی:

   • در جملات و متون خود، حتماً توجه داشته باشید که استفاده درست از "درجه" به مفهوم کلمه مرتبط باشد. مثلاً "درجه حرارت ۳۰ درجه است" یا "او در درجه اول دانشجوی ممتاز است".
5. علامت‌گذاری:
   • در مواردی که "درجه" برای بیان دما به کار می‌رود، معمولاً بعد از آن علامت دما (°) استفاده می‌شود تا وضوح بیشتری به جمله بدهد: "این روز دما ۲۵ درجه سانتی‌گراد است."

این موارد را می‌توانید به عنوان راهنما برای استفاده صحیح از کلمه "درجه" در نوشتار فارسی خود مد نظر قرار دهید.

البته! در اینجا چند مثال برای استفاده از کلمه "درجه" در جمله‌ها آورده‌ام:

1. دما در این روز به ۳۰ درجه سانتی‌گراد رسید.
2. در این مقطع تحصیلی، نیاز به کسب حداقل ۶۰ درجه برای قبولی داریم.
3. او در هنرهای تجسمی درجه عالی را کسب کرد.
4. درجه حرارت آب جوش به ۱۰۰ درجه سانتی‌گراد می‌رسد.
5. در این مسابقه، نفر اول با کسب ۹۰ درجه، برنده شد.

امیدوارم این مثال‌ها برای شما مفید باشند!