کلمه "دوده الخنزیر" ترکیبی است از دو کلمه. در اینجا به بررسی قواعد و نکات نگارشی مرتبط با آن می‌پردازیم:

1. نحو و صرف:

   • "دوده" به معنای ماده‌ای سیاه و پودری است که از سوختگی ناشی می‌شود و در اینجا به عنوان اسم به کار رفته است.
   • "الخنزیر" از زبان عربی است و به معنای "خوک" به کار می‌رود. این کلمه در فارسی به صورت "خنزیر" نیز شناخته می‌شود، اما با "ال" عربی در این ترکیب، به حالت معین بدل گشته است.

2. استفاده از الفاظ عربی:

   • به طور کلی، در نگارش فارسی ممکن است با کلمات عربی برخورد کنیم. استفاده از "ال" در اینجا به واژه‌ای اختصاص دارد که به طور خاص به نوعی دوده که از خنزیر به دست می‌آید اشاره دارد.

3. نشانه‌گذاری:

   • اگر این عبارت در متن به کار می‌رود، باید دقت کنید که زمینۀ معنایی آن واضح باشد و بستر فرهنگی یا علمی آن نیز مشخص گردد.

4. معناشناسی:

   • این ترکیب بیشتر در متون مذهبی یا علمی، به ویژه در بحث‌های مربوط به حلال و حرام در اسلام، مورد استفاده قرار می‌گیرد.
5. نکته نگارشی:
   • مانند هر ترکیب عربی دیگر، ممکن است در فارسی در کنار دیگر واژگان به کار گرفته شود و در آن صورت، توجه به نحوه اتصال و کلمات مجاور نیز مهم است.

در نهایت، اگر در متن خاصی به این ترکیب برمی‌خورید، توجه به معنا و بافت آن بسیار اهمیت دارد.