کلمه "دهن" در زبان فارسی به معنای دهان و به عنوان یکی از اعضای بدن به کار می‌رود. قواعد و نکات نگارشی مربوط به این کلمه شامل موارد زیر است:

1. استفاده درست: "دهن" به معنای دهان است و در متون ادبی، علمی و روزمره به کار می‌رود.

2. جمع و مفرد: جمع کلمه "دهن" به صورت "دهان‌ها" و "دهن‌ها" نوشته می‌شود.

3. استفاده در ترکیبات: این کلمه می‌تواند در ترکیب‌های مختلف به کار برود، مانند "دهن‌سوز" یا "دهن‌دار".

4. علامت تمایز: هنگامی که از "دهن" در جمله استفاده می‌شود، باید به دقت توجه کرد که از سایر معانی مشابه (مانند "زبان" یا "فک") تمایز داده شود.

5. نگارش درست: این کلمه همچون سایر کلمات فارسی، باید با رعایت قواعد املایی و نگارشی نوشته شود. برای مثال از نوشتن "دهان" به جای "دهن" در موقعیت‌های غیررسمی خودداری کنید مگر اینکه در محاوره باشد.

6. معناشناسی و کاربرد: در نظر داشته باشید که "دهن" در بعضی از اصطلاحات و عبارات عامیانه ممکن است معانی متفاوتی پیدا کند، بنابراین لازم است در کاربرد آن دقت کافی شود.

اگر سوال خاصی درباره نحوه استفاده یا قواعد مربوط به "دهن" دارید، خوشحال می‌شوم که بیشتر توضیح دهم.

البته! در اینجا چند مثال برای استفاده از کلمه "دهن" در جمله آورده شده است:

1. دهن من از بوی خوش غذا پر شده بود.
2. او با یک خنده بزرگ، دهنش را باز کرد و داستان جالبی را گفت.
3. بعد از مسواک زدن، احساس کردم دهنم تمیزتر شده است.
4. بچه‌ها همیشه در حال بازی بودند و دهنشان پر از آبنبات بود.
5. این دارو باعث می‌شود که دهنم خشک شود.

اگر نیاز به مثال‌های بیشتری دارید یا بخواهید جملات خاص‌تری داشته باشید، بفرمایید!