کلمه "رب العرش" ترکیبی از دو واژه "رب" و "العرش" است که به معنای "پروردگار عرش" یا "خدای عرش" می‌باشد. در نگارش و استفاده از این ترکیب، باید به چند نکته توجه کرد:

1. قواعد نگارشی:

   • "رب" به معنای پروردگار است و به تنهایی هم قابل استفاده است.
   • "العرش" به معنای عرش (کلید واژه‌ای در متون دینی و فلسفی) است که معمولاً به همراه "رب" آمده و به صورت ترکیبی به کار می‌رود.
   • در نوشتار فارسی، بهتر است کلمات عربی را به صورت معمولی و بدون تحریف نوشت.

2. استفاده از اعراب:

   • در متون رسمی یا دینی، ممکن است اعراب‌گذاری نیز مد نظر قرار گیرد. "رَبُّ العَرْشِ" به این صورت نشان می‌دهد که "رب" مرفوع و "العرش" مجرور است.

3. نحوه کاربرد:

   • این ترکیب معمولاً در متون دینی و مذهبی به کار می‌رود و می‌تواند به عنوان یک نام خاص ذکر شود.
   • در نوشته‌های ادبی و شعر نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد.
4. نکات گرامری:
   • هر دو واژه عربی هستند و در متون فارسی باید در راستای استفاده از قواعد زبان فارسی به کار روند.
   • توجه به تطابق فعل و فاعل در جملاتی که این ترکیب به کار می‌رود، الزامی است.

با توجه به نکات فوق، "رب العرش" می‌تواند به عنوان یک اصطلاح مهم در متون دینی و فلسفی فارسی به خوبی استفاده شود.