رحیب

کلمه "رحیب" یک واژه فارسی است که به معنای "بزرگ" یا "وسیع" به کار می‌رود. در استفاده از این واژه و نگارش آن، نکات زیر را باید مد نظر قرار داد:

1. نوشتار صحیح: اطمینان حاصل کنید که کلمه را به درستی بنویسید: "رحیب".

2. نحو و ساختار جمله: این کلمه معمولاً به عنوان صفت استفاده می‌شود و می‌تواند قبل از اسم بیاید. به عنوان مثال: "خانه‌ی رحیب"، "فضای رحیب".

3. همخانی: وقتی از "رحیب" به عنوان صفت استفاده می‌کنید، باید به اسم مورد نظر از نظر جنس (مؤنث یا مذکر) و تعداد (جمع یا مفرد) توجه کنید. مثلاً: "خانه‌ی رحیب" (مفرد مؤنث) و "خانه‌های رحیب" (جمع مؤنث).

4. سبک نوشتار: استفاده از "رحیب" در نوشتار ادبی یا متون رسمی متداول‌تر است و ممکن است در زبان محاوره کمتر استفاده شود.

5. هم‌خانواده‌ها: می‌توانید با هم‌خانواده‌های این کلمه نیز آشنا شوید، مانند "رحیبی" که به معنای "وسیع" یا "گسترده" است.

با رعایت این نکات، می‌توانید از کلمه "رحیب" به درستی و به شیوه‌ای مناسب در نوشتار و گفتار خود استفاده کنید.

1. منطقه رحیب که در آن زندگی می‌کنیم، دارای مناظر طبیعی زیبا و فضاهای باز و وسیع است.
2. با وجود کوچک بودن، قلب او همیشه رحیب و مهربان بود و به دیگران کمک می‌کرد.
3. در این کتاب، نویسنده به توصیف یک سفر رحیب به دور دنیا پرداخته است که پر از ماجراهای جالب است.