رنگ پریده

کلمه "رنگ پریده" در زبان فارسی به معنای فردی است که به دلیل ترس، ضعف یا بیماری، رنگ صورتش به سفیدی می‌زند. در زیر به برخی از نکات نگارشی و قواعد مربوط به این کلمه اشاره می‌شود:

1. نحو (ساختار جملات): کلمه "رنگ پریده" به‌عنوان صفت می‌تواند به عنوان توصیف‌کننده شخص یا شیء به کار رود، مثلاً:

   • "او رنگ پریده بود."
   • "چهره‌ی او رنگ پریده به نظر می‌رسید."

2. نقاط و تنوین: اگر این کلمه در انتهای جمله قرار گیرد، می‌توان از نقطه گذاری مناسب استفاده کرد. به‌عنوان مثال:

   • "او به ساختمان نزدیک شد؛ ناگهان رنگ پریده شد."

3. توجه به محاوره و نوشتار: در نوشتار رسمی می‌توان از "رنگ پریده" به شکل کامل استفاده کرد، اما در محاوره ممکن است به واژه‌های دیگر یا لقبی کوتاه‌تر اشاره شود.

4. ترکیب با دیگر کلمات: "رنگ پریده" می‌تواند با کلمات دیگر ترکیب شود تا عبارات توصیفی غنی‌تری بسازد:

   • "زن رنگ پریده و نگران."
   • "چهره‌ی رنگ پریده‌اش نشان‌دهنده‌ی ترس او بود."

5. استفاده از علائم نگارشی: هنگام استفاده از "رنگ پریده" در جملات، به کاربرد علائم نگارشی مانند ویرگول، نقطه و یا خطوط تیره توجه کنید تا جملات واضح‌تر شوند.

6. ادغام در متن: در صورت نگارش داستان یا توصیف، می‌توانید ایده‌های بیشتری را با این کلمه گسترش دهید:
   • "فریبا پس از دیدن آن صحنه، رنگ پریده و لرزان به گوشه‌ای خزید."

با رعایت این نکات، می‌توانید از کلمه "رنگ پریده" به‌درستی در نوشتار خود استفاده کنید.

1. در روز بارانی، چهره او به وضوح رنگ پریده و نگران به نظر می‌رسید.
2. دیوارهای قدیمی خانه با رنگ پریده و کمرنگ خود، حسی از نوستالژی را منتقل می‌کردند.
3. وقتی خبر ناگوار را شنید، لبخندش سریعاً به یک نگاه رنگ پریده تبدیل شد.