کلمه «روزگار» در زبان فارسی به معنای دوران و زمان است و در نوشتار و گفتار با قواعد خاص خود به کار می‌رود. در اینجا به برخی از نکات نگارشی و قواعد مربوط به این کلمه اشاره می‌کنیم:

1. نقطه‌گذاری: کلمه «روزگار» معمولاً در وسط جمله به صورت معمولی نوشته می‌شود و نیازی به نقطه‌گذاری خاصی ندارد.

2. نحو: این کلمه می‌تواند به عنوان نام (اسم) در جملات استفاده شود و معمولاً در ترکیب با صفات یا افعال به کار می‌رود. مثلاً: «روزگار خوبی است» یا «روزگار سختی را گذراندیم».

3. شیوه‌ی تلفظ: کلمه «روزگار» معمولاً با هجی /ruzɡɑːr/ تلفظ می‌شود.

4. ترکیبات: این کلمه می‌تواند به صورت ترکیبی نیز به کار رود، مانند «روزگار قدیم» یا «روزگار جدید».

5. قید زمان: در جملاتی که به زمان اشاره دارند، «روزگار» می‌تواند به عنوان قید زمان نیز مورد استفاده قرار گیرد. مثل: «در روزگار ما، فناوری بسیار پیشرفت کرده است.»

6. منظور از «روزگار»: در متون شاعرانه یا ادبی، ممکن است «روزگار» به نوعی به وضعیت اجتماعی یا احوال انسانی نیز اشاره کند.

به طور کلی، این کلمه جزو واژه‌های رایج و متداول در زبان فارسی است و می‌تواند در متون مختلف به شیوه‌های گوناگون به کار رود.

البته! در اینجا چند جمله با کلمه "روزگار" آورده شده است:

1. روزگار به ما آموخت که هر لحظه را غنیمت بشماریم.
2. در روزگار قدیم، زندگی مردم به شکل دیگری بود و ارتباطات اجتماعی بیشتر مورد توجه قرار داشت.
3. روزگار در حال تغییر است و ما باید خود را با آن وفق دهیم.
4. این روزگار پر از چالش‌ها و فرصت‌های جدید است که باید از آنها بهره‌برداری کنیم.
5. روزگار نشان داده که صبر و پشتکار همیشه نتیجه می‌دهد.

اگر به چیزی خاص‌تر نیاز دارید، خوشحال می‌شوم که کمک کنم!