"زلف مجعد" یک ترکیب فارسی است که معمولاً در شعرها و ادبیات فارسی به کار می‌رود. به لحاظ قواعد نگارشی و دستوری، نکات زیر حائز اهمیت است:

1. استفاده از حروف اضافه: در جملاتی که "زلف مجعد" به‌عنوان موضوع یا مفعول به کار می‌رود، حروف اضافه مناسب مانند "به"، "از" و "با" باید به‌درستی انتخاب شوند. مثلاً می‌توان گفت: "زلف مجعد او در باد می‌رقصد."

2. علامت‌گذاری: در متن‌هایی که از "زلف مجعد" استفاده می‌شود، لازم است از علامت‌های نگارشی درست استفاده گردد. مثلاً اگر این عبارت بخشی از شعر است، باید توجه داشت که قافیه و Meter شعر را رعایت کنیم.

3. نظم کلمه: معمولاً در ترکیب‌های صفت و موصوف، صفت قبل از موصوف قرار می‌گیرد. در این عبارت "مجعد" صفت و "زلف" موصوف است که به‌درستی طبق این قاعده نگارش شده است.

4. تطابق جمع و مفرد: اگر در متنی از "زلف مجعد" به‌عنوان جمع یا مفرد صحبت می‌شود، باید تناسب آن رعایت شود. مثلاً: "زلف‌های مجعد" برای جمع و "زلف مجعد" برای مفرد.

5. استفاده از توصیف‌های اضافی: در صنایع ادبی می‌توان توصیف‌های بیشتری به این ترکیب اضافه کرد. مثلاً: "زلف مجعد و وزیده" یا "زلف مجعد در روشنایی ماه".

با رعایت این نکات، می‌توان "زلف مجعد" را به‌درستی در جملات و ترکیبات مختلف به کار برد.