کلمه "زن" در زبان فارسی یک اسم مؤنث است و به عنوان یک واژه‌ی پایه در جملات مختلف می‌تواند به کار رود. در زیر به برخی از قواعد نگارشی و موارد مرتبط با کلمه "زن" اشاره می‌کنم:

1. نقش گرامری:

   • "زن" می‌تواند به عنوان فاعل، مفعول یا حتی صفت در جمله ظاهر شود. مثلاً:
     • "زن کتاب می‌خواند." (فاعل)
     • "من کتاب را به زن دادم." (مفعول)

2. جمع‌سازی:

   • جمع کلمه "زن" "زنان" است.
     • مثال: "زنان در جامعه نقش مهمی دارند."

3. صفات و قیود:

   • می‌توان از صفات برای توصیف زن استفاده کرد.
     • مثلاً: "زن مهربان" یا "زن قوی".

4. حروف اضافه:

   • هنگام استفاده از "زن" با حروف اضافه، باید دقت شود که ساختار جمله صحیح باشد:
     • "به زن کمک کردم." یا "از زن یاد گرفتم."

5. استفاده در ترکیب‌ها:

   • "زن" می‌تواند در ترکیب با دیگر کلمات نیز به کار رود، مانند:
     • "زن شاغل" یا "زن خانه‌دار".

6. قید و صفت:

   • توجه به نوع قید و صفتی که ممکن است به کلمه "زن" وابسته شود، اهمیت دارد.
     • مثلاً: "زن آزاده" یا "زن باهوش".
7. حفظ احترام:
   • در نوشتار فارسی، همواره باید نسبت به واژه‌هایی که به جنسیت و هویت فاعل مرتبط هستند، دقت و احترام کافی داشت.

در نهایت، توجه به بافت جمله و مفهوم کلی آن بسیار حائز اهمیت است. اگر سوال خاصی دارید یا به توضیحات بیشتری نیاز دارید، لطفاً بفرمایید.

1. زن جلب توجه، با لباسی زیبا و پرزرق و برق وارد مهمانی شد.
2. رفتار دوستانه و گرم آن زن جلب اعتماد همه حاضران را کرد.
3. در نمایشگاه هنری، آثار آن زن جلب نظر بازدیدکنندگان را کرد و تحسین‌ها را برانگیخت.