کلمه «سابق‌الذکر» در زبان فارسی به معنای "مورد اشاره قبلی" یا "قبل از این" به کار می‌رود. این کلمه بیشتر در متون رسمی و علمی استفاده می‌شود و باید به چند نکته در نگارش و استفاده از آن توجه کرد:

1. آوردن خط تیره: «سابق‌الذکر» به‌صورت واحد نوشته می‌شود و برای جلوگیری از اشتباه در خواندن، از خط تیره استفاده می‌شود.

2. فصل‌بندی: این کلمه معمولاً در پایان جمله یا پاراگرافی که در آن به یک مفهوم یا موضوع اشاره شده، به کار می‌رود تا به موضوعی که قبلاً ذکر شده، اشاره کند.

3. اجتناب از تکرار: استفاده از «سابق‌الذکر» به منظور جلوگیری از تکرار مکرر اسم یا اصطلاحات قبلی است. این کار به صراحت و روانی متن کمک می‌کند.

4. تناسب با متن: باید توجه داشت که «سابق‌الذکر» باید به موضوعی مرتبط باشد که قبلاً به آن اشاره شده است. استفاده از آن در موارد نامرتبط می‌تواند منجر به سردرگمی مخاطب شود.

نمونه استفاده: «در این تحقیق به تأثیر عوامل محیطی بر رشد گیاهان پرداخته شده است. به نظر می‌رسد که انجام آزمایشات بیشتر، نیاز است تا بتوان نتایج دقیق‌تری بدست آورد که در سابق‌الذکر مطرح شده‌اند.»

با رعایت این نکات، می‌توانید به‌خوبی از «سابق‌الذکر» در نگارش خود استفاده کنید.

1. در جلسه امروز به موضوعات مختلفی پرداخته شد، اما تصمیمات اصلی در مورد پروژه‌های سابق الذکر اتخاذ گردید.
2. گزارش مالی مربوط به سال گذشته شامل نکات مهمی است که باید به سابق الذکر توجه کنیم.
3. در کتاب جدید نویسنده، وی به تجربیات خود و چالش‌های سابق الذکر به تفصیل اشاره کرده است.