کلمه "سبب خفیف" به صورت ترکیبی از دو واژه "سبب" و "خفیف" تشکیل شده است. در زبان فارسی، قواعد نگارشی و گرامری خاصی برای ترکیب واژگان وجود دارد.

1. واژه‌ها:

   • سبب: در معنای علت یا دلیل به کار می‌رود.
   • خفیف: به معنای خفیف، ملایم یا خفی است.

2. نحوه نوشتن:

   • عموماً در نوشتار رسمی، این ترکیب باید به طور صحیح و با رعایت فاصله بین دو واژه نوشته شود. به عنوان مثال: "سبب خفیف".

3. استفاده در جملات:

   • اگر بخواهید از "سبب خفیف" در جملات استفاده کنید، باید به زمینه متن توجه کنید. مثلاً:
     • "این تغییرات به عنوان یک سبب خفیف در کیفیت اثر مشاهده می‌شود."

4. نکات نگارشی:

   • اگر این ترکیب جزء عنوان یا نام خاصی باشد، ممکن است نیازی به فاصله نداشته باشد، اما در نوشتار عمومی، فاصله‌گذاری صحیح لازم است.
5. دقت در معنا:
   • در استفاده از این ترکیب، باید مطمئن شوید که مفهوم دقیق مورد نظر را منتقل می‌کند و به طور صحیح در بافت جمله قرار می‌گیرد.

به طور کلی، استفاده صحیح از "سبب خفیف" در جمله نیازمند درک صحیح از مفهوم هر دو واژه و نحوه ترکیب آنان در متن است.