کلمه "سجاده‌نشین" یک واژه مرکب است که از دو جزء "سجاده" و "نشین" تشکیل شده است. در زبان فارسی، قواعد نگارشی و املایی خاصی مرتبط با تشکیل واژه‌های مرکب وجود دارد. در زیر به توضیح این قواعد و ویژگی‌های این کلمه می‌پردازیم:

1. ترکیب واژه‌ها: "سجاده‌نشین" به معنای کسی است که بر روی سجاده می‌نشیند. این واژه به نوعی به مکان و حالت شخص اشاره دارد.

2. خط‌تیره: در واژه‌های مرکب که از یک اسم و یک فعل یا صفت تشکیل می‌شوند، معمولاً از خط‌تیره برای جداسازی اجزا استفاده می‌شود. بنابراین، نوشتن "سجاده‌نشین" به این صورت صحیح است.

3. نوشتار صحیح: این واژه به صورت "سجاده‌نشین" نوشته می‌شود و به هیچ عنوان نباید به صورت "سجاده نشین" یا "سجاده نشین" نوشته شود، زیرا این شکل‌ها نادرست به حساب می‌آیند.

4. تلفظ: در تلفظ این کلمه، هر دو بخش "سجاده" و "نشین" به خوبی باید ادا شوند و خط‌تیره به عنوان علامت جدایی آن‌ها لحاظ می‌شود.

در مجموع پیروی از این قواعد در نوشتار و گفتار می‌تواند به دقت و روانی زبان فارسی کمک کند.