سست بنیاد

کلمه "سَست‌بنیاد" در زبان فارسی دارای قواعد و نکات نگارشی خاصی است که به شرح زیر هستند:

1. نوشتار با خط تیره: این کلمه به صورت "سَست‌بنیاد" نوشته می‌شود که نشان‌دهنده ترکیب دو بخش "سَست" و "بنیاد" است. خط تیره به صورت رسمی بین اجزاء ترکیبی استفاده می‌شود.

2. تلفظ: بخش اول "سَست" به معنای ضعیف یا ناپایدار و بخش دوم "بنیاد" به معنای پایه یا اساس است. تلفظ صحیح این کلمه مهم است و باید به وضوح و با تأکید مناسب تلفظ شود.

3. نقش کلمه: "سَست‌بنیاد" معمولاً به عنوان صفت استفاده می‌شود و می‌تواند برای توصیف افراد، سازمان‌ها یا موضوعاتی که اساس مستحکمی ندارند، به کار رود.

4. جایگاه در جمله: این کلمه می‌تواند در موقعیت‌های مختلف به عنوان صفت پیشین یا صفت پسین قرار گیرد.

مثال:

• "این بنیاد سَست‌بنیاد هیچ‌گاه نمی‌تواند در برابر مشکلات ایستادگی کند."
• "دولت سَست‌بنیاد نمی‌تواند به امور کشور رسیدگی کند."

1. اجتناب از خطاهای نگارشی: از آنجا که "سَست" و "بنیاد" دو بخش مجزا هستند، نوشتن آن به صورت "سست بنیاد" بدون خط تیره نادرست است.

با رعایت این نکات و قواعد نگارشی می‌توان از این کلمه به‌درستی در متون فارسی استفاده کرد.