کلمه "سلطان" در زبان فارسی چندین کاربرد و قواعد نگارشی ویژه‌ای دارد. در زیر به برخی از این قواعد اشاره می‌شود:

1. مفهوم و کاربرد: "سلطان" به معنای پادشاه، فرمانروا یا حاکم است. این واژه معمولاً در متون تاریخی، ادبی و مذهبی استفاده می‌شود.

2. نحو (قواعد ترکیب جملات):

   • "سلطان" می‌تواند به عنوان فاعل، مفعول، یا اسم منصوب در جملات استفاده شود. مثلاً:
     • فاعل: "سلطان بر کشور فرمانروایی می‌کند."
     • مفعول: "مردم از سلطان حمایت کردند."

3. صفت: "سلطان" می‌تواند به عنوان صفت نیز استفاده شود. مثلاً:

   • "سلطان قدرتمند" یا "سلطان عادل."

4. جمع: جمع این کلمه "سلطانان" و "سلطنت‌ها" می‌باشد. در متن‌ها بسته به موضوع، از این جمع‌ها برای اشاره به گروهی از حاکمان یا دوره‌های سلطنت استفاده می‌شود.

5. استفاده در متون ادبی: "سلطان" در ادبیات فارسی، به ویژه در اشعار، می‌تواند به معنای شخصیت‌های قوی و با نفوذ یا نماد قدرت و حاکمیت باشد.

6. قواعد نگارشی: در نوشتار رسمی و غیررسمی، باید به اصول املایی و نگارشی توجه شود. کلمه "سلطان" همواره با "س" بزرگ نوشته می‌شود اگر در ابتدای جمله بیاید یا در عنوان‌ها باشد.

7. همقافیه‌ها و مترادف‌ها: مترادف‌هایی مانند "پادشاه"، "فرمانروا" و "حاکم" ممکن است در متن‌های مختلف استفاده شوند، اما "سلطان" بار معنایی خاص خود را دارد.

به عنوان مثال در جمله‌ای می‌توان نوشت: "سلطان در شبانگاه به قصر خود بازگشت." در این جمله "سلطان" به عنوان فاعل نقش دارد.

البته! در اینجا چند مثال برای کلمه "سلطان" در جمله آورده شده است:

1. سلطان در تاریخ ایران نقش بسیار مهمی داشت و بسیاری از امپراتوری‌ها تحت حکومت او شکل گرفتند.
2. مردم در جشن بزرگ، نام سلطان را با شور و شوق فریاد می‌زدند و از او قدردانی می‌کردند.
3. سلطان به عنوان یک رهبر عادل، توجه زیادی به رفاه و آسایش مردم خود داشت.
4. در زمان‌های قدیم، زندگی سلطان به طور کامل متفاوت از زندگی مردم عادی بود.
5. داستان‌های افسانه‌ای درباره‌ی سلطان و قدرت‌های جادویی او همیشه جذاب بوده است.

اگر نمونه‌های بیشتری نیاز دارید، خوشحال می‌شوم که کمک کنم!