کلمه «از خود گذشتگی» یک مرکب وابسته در زبان فارسی است که در معنای ایثار و فداکاری به کار می‌رود. در نگارش این کلمه و استفاده از آن، می‌توان به چند نکته قواعدی و نگارشی توجه کرد:

1. نوشتن به هم یا جدا: «از خود گذشتگی» به صورت جدا نوشته می‌شود و هر یک از اجزای آن دارای معنا و نقش خاصی است.

2. استفاده در جملات: این کلمه معمولاً به عنوان اسم در جملات به کار می‌رود و می‌تواند به عنوان موضوع، مفعول یا قید در جملات ظاهر شود.

   • مثال: «او با از خود گذشتگی به دیگران کمک کرد.»

3. نقش‌های معنایی: از خود گذشتگی به معنای فداکاری و ایثار است و معمولاً در متون ادبی، اجتماعی و اخلاقی برای بیان ارزش‌های انسانی به کار می‌رود.

4. هم‌نشینی با سایر کلمات: این کلمه می‌تواند با صفت‌ها و قیدهای مختلف ترکیب شود. برای مثال: «از خود گذشتگی بی‌نظیر»، «از خود گذشتگی عمیق».

5. سلیقه‌های نگارشی: در متون رسمی و غیررسمی، توجه به سلیقه‌های نگارشی و استفاده از این واژه در سبک‌های مختلف نگارش مهم است.

در مجموع، «از خود گذشتگی» کلمه‌ای است که به معنای فداکارانه بودن و در نظر گرفتن دیگران به جای خود استفاده می‌شود و نیاز به توجه به اصول نگارش و قواعد زبان فارسی دارد.