کلمه "شوخ‌طبع" در زبان فارسی به معنای کسی است که دارای شوخی و طنز است. برای استفاده صحیح از این کلمه در جملات و نگارش، می‌توانید به نکات زیر توجه کنید:

1. نوشتار صحیح: "شوخ‌طبع" باید با خط فاصله نوشته شود تا از هم تفکیک شود. اشتباه رایج استفاده از "شوخی‌طبع" یا "شوخ طبع" است که نادرست است.

2. قید: این کلمه به عنوان صفت استفاده می‌شود و می‌تواند به راحتی به عنوان صفتی برای توصیف افراد یا ویژگی‌های آنها به کار رود. مثلاً: «او یک آدم شوخ‌طبع است.»

3. صرف و نحو: این کلمه معمولاً به صورت مفرد و مذکر یا مؤنث استفاده می‌شود، اما به شکل جمع هم قابل استفاده است. اما توجه داشته باشید که برای جمع بستن کلمه به خودِ کلمه آسیب نمی‌زند. مثلاً: «این افراد شوخ‌طبع هستند.»

4. جملات مثال:

   • او با شوخ‌طبعی‌اش همه را خوشحال کرده است.
   • شوخ‌طبعی او در جمع بسیار ملموس است.
   • من همیشه از شوخ‌طبعی‌های او لذت می‌برم.
5. استفاده در نوشته‌های رسمی و غیررسمی: این کلمه در متون غیررسمی، مکالمات روزمره و نوشته‌های ادبی قابل استفاده است، اما در متون رسمی نیز می‌توان آن را به کار برد، با این توجه که متناسب با موضوع و لحن نوشتار باشد.

این نکات می‌توانند به شما کمک کنند تا از کلمه "شوخ‌طبع" به درستی و در جای مناسب استفاده کنید.

1. دوست من همیشه در جمع‌های خانوادگی شوخ طبع است و با لطیفه‌هایش همه را می‌خنداند.
2. شوخ طبع بودن یکی از ویژگی‌های بارز اوست که باعث می‌شود همه به او جذب شوند.
3. در مواقع بحرانی، شوخ طبع بودن می‌تواند به آرامش اطرافیان کمک کند و جو را متعادل‌تر کند.