کلمه "شوخ‌طبعی" در زبان فارسی به معنای خنده‌رویی و دارای روحیه شوخی و طنز است. برای استفاده درست از این کلمه و نگارش آن، چند نکته و قاعده نگارشی را می‌توان در نظر گرفت:

1. نوشتار:

   • "شوخ‌طبعی" باید با حروف جدا و با یک خط تیره بین "شوخ" و "طبعی" نوشته شود. این خط تیره نشان‌دهنده ترکیبی بودن این کلمه است.

2. نحو:

   • این کلمه معمولاً به‌عنوان یک اسم به کار می‌رود و می‌تواند در جملات به‌عنوان فاعل، مفعول یا اسم مضاف به کار رود. به عنوان مثال:
     • او شوخ‌طبعی فوق‌العاده‌ای دارد. (فاعل)
     • شوخ‌طبعی او همه را مجذوب کرده است. (مفعول)

3. ترکیب‌های دیگر:

   • می‌توان این کلمه را با صفات و قیدهای دیگر نیز ترکیب کرد. مثلاً:
     • شوخ‌طبعی مثبت، شوخ‌طبعی خلاق، شوخ‌طبعی طبیعی و ...

4. هم‌خانواده‌ها:

   • واژه‌های هم‌خانواده یا مرتبط با "شوخ‌طبعی" شامل "شوخی"، "شوخ"، "طبع" و "طبعی" هستند.
5. گرامر:
   • در زمان استفاده در جملات، توجه به تطابق صفات و قیدها با "شوخ‌طبعی" مهم است. به‌طور مثال، اگر فعل جمله ماضی باشد، باید فعل به‌درستی با زمان مطابقت داشته باشد.

با رعایت این نکات، می‌توان به‌طور مؤثری از کلمه "شوخ‌طبعی" در نوشته‌ها و مکالمات استفاده کرد.