کلمه "صبیح" در زبان فارسی به معنای زیبا و خوش‌نماست. این واژه به عنوان صفت به‌کار می‌رود و می‌توان آن را در جملات فارسی به شکل‌های مختلف استفاده کرد. در اینجا برخی از قواعد نگارشی و نکات مربوط به استفاده از کلمه "صبیح" آورده شده است:

1. نحوه نوشتن: کلمه "صبیح" به‌صورت همین‌طور که نوشته شده است، باید با حروف فارسی و به‌درستی تایپ شود.

2. مکانیسم استفاده: به‌عنوان یک صفت، معمولاً قبل از اسم یا پس از فعل به کار می‌رود. مثلاً:

   • "چهره‌اش صبیح است."
   • "این گل بسیار صبیح است."

3. قواعد صرف و نحو: "صبیح" به شکل مفرد و برای مذکر و مؤنث به‌کار می‌رود و نیازی به تغییر دارد. در صورت جمع، می‌توان از "صبیحان" استفاده کرد.

4. مناسبت‌های به‌کارگیری: این کلمه به‌خصوص در ادبیات فارسی و مجامع رسمی و هنری بیشتر کاربرد دارد و ممکن است در مکالمات عامیانه کمتر شنیده شود.

5. سازگاری با دیگر صفات: می‌توان از "صبیح" در کنار دیگر صفات نیز استفاده کرد:
   • "او دختری صبیح و باهوش است."

توجه داشته باشید که استفاده از کلمات زیبا و ادبی در نوشتار می‌تواند بر جذابیت و اثرگذاری متن بیفزاید.

1. صبح به‌هنگام، صبیح و شاداب به پیاده‌روی در پارک رفتم.
2. صدای پرندگان در صبح صبیح به گوش می‌رسید و روح را جلا می‌داد.
3. پس از یک شب طولانی، صبح صبیح دل‌انگیز را در دل طبیعت احساس کردم.