کلمه "صبیح الوجه" یک ترکیب عربی است که به معنای "چهره زیبا" یا "صورت دلربا" می‌باشد. در فارسی، این اصطلاح معمولاً برای توصیف زیبایی صورت فرد استفاده می‌شود. در نگارش و استفاده از این کلمه در زبان فارسی، رعایت چند نکته مهم است:

1. نقطه‌گذاری: در پایان جملات و عبارات باید از نقطه‌گذاری مناسب استفاده شود. مثلاً اگر این کلمه در میان یک جمله قرار گیرد، می‌تواند به این صورت باشد: "او دارای چهره صبیح الوجهی است."

2. تلفظ و نوشتار: در نگارش رسمی، بهتر است کلمات عربی به‌ویژه که در متن‌های فارسی استفاده می‌شوند، به درستی و با رعایت قواعد نوشتاری فارسی نوشته شوند.

3. تطابق با قواعد فارسی: در حالیکه "صبیح الوجه" یک اصطلاح عربی است، بهتر است که در ترکیب با جملات فارسی، ویژگی‌های دستوری این زبان را رعایت کنیم. به عنوان مثال: "او چهره‌ای صبیح الوجه دارد."

4. اجتناب از ابهام: در صورتی که این اصطلاح به عنوان یک توصیف استفاده می‌شود، نیاز است که زمینه‌ای برای بیان زیبایی فرد یا موقعیت مربوطه فراهم شود تا مخاطب به راحتی مفهوم را درک کند.

با رعایت این نکات، می‌توانید از کلمه "صبیح الوجه" به‌طور مؤثر و صحیح در متون فارسی استفاده کنید.