ضمیر اشاره یکی از اجزای زبان فارسی است که برای اشاره به اشخاص، اشیاء یا مفاهیم خاص استفاده می‌شود. در زبان فارسی، ضمائر اشاره شامل "این"، "آن"، "اینها"، "آنها" و "ایشان" می‌شوند. در زیر به برخی از قواعد و نکات نگارشی مربوط به ضمیر اشاره اشاره می‌شود:

1. استفاده صحیح:

   • "این" برای اشاره به چیزی نزدیک و "آن" برای اشاره به چیزی دور استفاده می‌شود.
   • "اینها" و "آنها" جمع این دو ضمیر هستند و برای اشاره به جمع اشیاء یا افراد به کار می‌روند.

2. نکات نگارشی:

   • هنگام استفاده از ضمیر اشاره، باید توجه داشت که تطابق میان ضمیر و اسم مورد اشاره از نظر عدد و جنس رعایت شود.
   • برای مثال: "این کتاب" (کتاب مفرد) و "این کتاب‌ها" (کتاب جمع).

3. کاربردهای ترکیبی:

   • می‌توان از ضمیر اشاره در جمله‌های توصیفی و تعبیری استفاده کرد.
   • مثال: "این کتاب که من خواندم، بسیار جالب بود."

4. فاصله‌گذاری:

   • در مواردی که ضمایر اشاره با افعال یا عناصر دیگر جمله ترکیب می‌شوند، باید فاصله‌گذاری مناسب رعایت شود.
   • مثلاً: "این را من می‌گویم" به جای "اینرا من می‌گویم".
5. تاکید:
   • برای تاکید بیشتر، ممکن است ضمیر اشاره به همراه کلمات تأکیدی مثل "واقعاً" یا "به‌راستی" استفاده شود.
   • مثال: "این واقعاً زیباست."

استفاده صحیح از ضمائر اشاره نه تنها به دقت بیان کمک می‌کند، بلکه به شفافیت جملات نیز می‌افزاید.