کلمه "طلسم" در زبان فارسی معانی و کاربردهای مختلفی دارد. در ادامه به قواعد و نکات نگارشی مربوط به این کلمه اشاره می‌کنم:

1. املا: کلمه "طلسم" به صورت صحیح همان‌طور که نوشته شده است، مردمک دارد و باید بدون تغییر در املای آن نوشته شود.

2. گستره معنایی: "طلسم" به معنای شیء یا نوشته‌ای است که به‌عنوان جایگاه یا وسیله‌ای برای جلب توجه و قدرت‌های خاص در نظر گرفته می‌شود. در فرهنگ عامه، به کارهای جادوگری و خرافی مرتبط می‌شود.

3. جنس و شمار: "طلسم" به عنوان یک اسم مذکر است و جمع آن "طلسم‌ها" نوشته می‌شود.

4. نکات نگارشی:

   • در نوشتار رسمی، از گنجاندن کلمات و عبارات مرتبط با عواطف و احساسات شخصی در کنار کلمات فرمولی مانند "طلسم" پرهیز شود.
   • استفاده از علامت‌گذاری مناسب در جملاتی که این کلمه به کار می‌رود، ضروری است. برای مثال: "او یک طلسم قدیمی پیدا کرد."

5. پیشوند و پسوند: می‌توان با افزودن پسوندها یا پیشوندها، کلماتی مانند "طلسم‌گذاری"، "طلسم‌شکن" و... ساخت.

6. جایگاه در جمله: "طلسم" معمولاً به عنوان اسم در جمله به کار می‌رود و می‌تواند فاعل، مفعول یا مضاف إليه باشد.

مثال:

• "طلسمی که در باغ پیدا کردیم، بسیار قدیمی بود."
• "او به دنبال شکستن طلسم‌های بدشانسی‌اش است."

با رعایت این نکات، می‌توان کلمه "طلسم" را به درستی در نوشتار و گفت‌وگو به کار برد.

1. در افسانه‌ها، طلسمی وجود دارد که قدرت‌های جادویی خاصی را به دارنده‌اش می‌بخشد.
2. دخترک تصمیم گرفت تا طلسم را بشکند و از چنگال خرافات رهایی یابد.
3. در شب تاریک، صداهایی از عمق جنگل به گوش می‌رسید که به نظر می‌رسید تحت تأثیر یک طلسم قدیمی بودند.