استجاب

کلمه «استجاب» در زبان فارسی به معنای «پاسخ دادن» یا «پذیرفتن دعا» به کار می‌رود و درباره‌ی دعا و درخواست‌های انسانی از خداوند معمولاً مورد استفاده قرار می‌گیرد.

قواعد نگارشی و کاربردی:

1. املا:

   • کلمه «استجاب» باید بدون اشتباه نوشته شود و توجه به حروف آن اهمیت دارد.

2. جنس و نوع کلمه:

   • «استجاب» از ریشه «جاب» و با پیشوند «است» ساخته شده است. این کلمه یک فعل است و معمولاً در زمان‌های مختلف (ماضی، مضارع و...) به کار می‌رود.

3. صرف فعل:

   • در جملات مختلف، این کلمه می‌تواند صرف شود. به عنوان مثال:
     • ماضی: «او دعا را استجاب کرد.»
     • مضارع: «خداوند دعاها را استجاب می‌کند.»

4. کاربرد در جملات:

   • برای بیان مفهوم «پاسخ به دعا» می‌توان از «استجاب» استفاده کرد. مثلاً:
     • «وقتی انسان با نیت خالص دعا کند، امید دارد که خداوند دعایش را استجاب کند.»
5. توجه به زمینه:
   • در متون دینی، این واژه بیشتر به کار می‌رود و می‌تواند به موضوعاتی مانند دعا، تقرب به خدا و پذیرش دعا اشاره داشته باشد.

با رعایت این نکات می‌توان در نوشتار و گفتار خود از کلمه «استجاب» به درستی استفاده کرد.