ظله

کلمه "ظله" به عنوان اسمی در زبان فارسی به معنای سایه، اگرچه کمتر استفاده می‌شود، اما در متون ادبی و شعر ممکن است به کار برود. در زیر به برخی از نکات نگارشی و قواعد مربوط به استفاده از این کلمه اشاره می‌کنم:

1. املا: کلمه "ظله" به همین شکل و با همان املای مشخص نوشته می‌شود. املای آن در زبان فارسی ثابت است.

2. بکارگیری در جملات: این کلمه معمولاً در متون ادبی و متون کهن یافت می‌شود. برای مثال:

   • "در زیر ظله درختان، آرام نشسته بود."
   • "ظله‌ی عشق تو، بر سرم سایه افکنده است."

3. تلفظ: این کلمه به شکل "ظَلّه" تلفظ می‌شود و باید به حرکات ظاهری آن دقت کرد.

4. نقش دستوری: "ظله" می‌تواند به عنوان اسم علم، اسم نکره و یا جزء جمله در نقش مفعول قرار بگیرد.

5. تفاوت با کلمات هم‌خانواده: ممکن است با کلماتی چون "سایه" یا "پوشش" مقایسه شود، که لازم است به مفهوم خاص و ادبی "ظله" توجه کرد.

به طور کلی، استفاده از این کلمه نیازمند درک زمینه‌های ادبی و زیباشناسی است که آن را در بر می‌گیرد.