کلمه "عالی جناب" یک اصطلاح رسمی و محترمانه در زبان فارسی است که به‌ویژه در مکاتبات رسمی، ادبیات و گفتگوهای مربوط به مقامات یا افراد با منزلت بالا به کار می‌رود. در زیر به برخی قواعد زبانی و نگارشی مرتبط با این عبارت اشاره می‌کنم:

1. نقطه‌گذاری: "عالیجناب" به‌عنوان یک واژه ترکیبی و احترام‌آمیز ممکن است به صورت "عالی‌جناب" یا "عالیجناب" نوشته شود. استفاده از خط فاصله (ـ) بین دو واژه به منظور تفکیک و برجسته‌سازی معنا ممکن است.

2. استفاده در جملات:

   • "عالی جناب، خوش آمدید."
   • "نظر عالی جناب را در این باره جویا شدم."

3. رسمیت: از این عبارت در contexts غیررسمی استفاده نمی‌شود. بهتر است در مکاتبات رسمی، هنگام معرفی شخصیت‌ها یا در مواقعی که نیاز به احترام بیشتری است، از این اصطلاح استفاده شود.

4. قید کردن عنوان: در صورت نیاز می‌توان به دنبال "عالی جناب" عناوین خاص یا نام افراد را ذکر کرد. مثلاً: "عالی جناب وزیر".

5. قواعد نگارشی: به طور کلی، اگر عبارت "عالی جناب" در نیمه‌های جمله بیفتد، باید به نگارش و قطعاتکتا آن دقت شود. به عنوان مثال:

   • "من با عالی جناب صحبت کردم."
   • "عالی جناب در این باره نظری نداشتند."
6. جایگاه در جملات: "عالی جناب" معمولاً در ابتدای جمله یا به عنوان موضوع و در جمله‌های محترمانه استفاده می‌شود.

با رعایت این نکات نگارشی و قواعد استفاده از "عالی جناب"، می‌توان به شیوه‌ای محترمانه و درست با این اصطلاح برخورد کرد.

1. عالی جناب، نظر شما درباره این پروژه چیست؟
2. در مراسم امشب، عالی جناب به سخنرانی خود پرداخته و نکات مهمی را بیان کردند.
3. وقتی عالی جناب وارد سالن شدند، همه حضار با احترام ایستادند و به او خوشامد گفتند.