عبیر آمیز یک ترکیب فارسی است که به صورت جدا یا به صورت مرکب می‌تواند استفاده شود. در اینجا به برخی از نکات نگارشی و قواعد زبان فارسی درباره این ترکیب اشاره می‌شود:

1. شرح کلمه:

   • "عبیر" به معنای عطر و بوی خوش است و "آمیز" به معنای ترکیب یا مختلط.
   • ترکیب "عبیر آمیز" به معنای وجود عطر یا بوی خوش در یک چیز یا ترکیب عطرها با یکدیگر است.

2. نحوه نگارش:

   • به طور کلی در فارسی، ترکیب‌های وصفی مانند "عبیر آمیز" معمولاً با یک فاصله نوشته می‌شوند.

3. تطابق و هم‌آهنگی:

   • اگر کلمه در یک جمله به عنوان صفت به کار رود، باید با اسم هم‌خوانی داشته باشد. به عنوان مثال: "این گل عبیر آمیز است."

4. به کارگیری کلمات وابسته:

   • در جمله‌هایی که از این ترکیب استفاده می‌شود، کلمات وابسته باید به درستی انتخاب شوند تا مفهوم را به خوبی منتقل کنند. مثلاً: "عطر عبیر آمیز این گل بسیار دلپذیر است."
5. فعل مناسب:
   • مهم است که فعل مورد استفاده در جملات با این ترکیب هم‌خوانی داشته باشد. به‌عنوان مثال: "این عطر عبیر آمیز را دوست دارم."

به طور کلی، "عبیر آمیز" یک ترکیب شاعرانه و زیبا است که در ادبیات و مکالمات فارسی می‌تواند به کار رود.