کلمه "عجوز" در زبان فارسی به معنای زن مسن یا پیر به کار می‌رود. در استفاده و نگارش این کلمه، چند نکته را باید مدنظر قرار دهید:

1. نحوه املایی: کلمه "عجوز" به همین شکل نوشته می‌شود و باید دقت کنید که هیچ حرفی از آن حذف یا اضافه نشود.

2. جنسیت و جمع: "عجوز" به طور خاص به زن‌های مسن اشاره دارد. برای جمع آن می‌توانید از "عجائز" یا "عجوزها" استفاده کنید.

3. استفاده در متن: هنگام استفاده از کلمه "عجوز" توجه داشته باشید که این واژه ممکن است بار معنایی خاصی داشته باشد و در برخی موارد ممکن است به عنوان یک اصطلاح توهین‌آمیز محسوب شود. بنابراین باید با احتیاط در متون رسمی یا محاوره‌ای از آن استفاده کنید.

4. نکات نگارشی: وقتی در یک جمله از این کلمه استفاده می‌کنید، مطمئن شوید که جمله به لحاظ دستوری و نگارشی صحیح باشد. مثلاً:
   • "عجوزی در گوشه پارک نشسته بود."
   • "دوستش یک عجوز مهربان بود."

این نکات کمک می‌کند تا کلمه "عجوز" به درستی و به شیوه‌ای مناسب در جملات و متون مختلف استفاده شود.

1. عجوزی در پارک نشسته بود و به جوانان در حال بازی نگاه می‌کرد.
2. او همیشه می‌گفت، تجربه‌های زندگی‌اش را از یک عجوز شنیده که سال‌ها در دل کوه‌ها زندگی کرده است.
3. در محله‌مان، یک عجوز مهربان هست که هر روز قصه‌هایی جالب برای بچه‌ها تعریف می‌کند.