کلمه "عدم اشتها" به معنای فقدان یا کمبود میل به غذا است و به عنوان یک ترکیب در زبان فارسی به کار می‌رود. در نگارش و استفاده از این کلمه، رعایت چند نکته نگارشی و دستوری مهم است:

1. نقطه‌گذاری: اگر "عدم اشتها" در میان جمله قرار گیرد، باید توجه داشته باشید که جمله به درستی نقطه‌گذاری شده باشد. مثلاً: «بیمار به خاطر بیماری‌اش دچار عدم اشتها شده است.»

2. توافق در جنس و تعداد: در مواردی که این اصطلاح به همراه فعل یا صفت‌هایی به کار می‌رود، باید همخوانی در جنس و تعداد رعایت شود. مثلاً: «این مشکل می‌تواند منجر به عدم اشتهای جدی شود.»

3. استفاده از پیشوندها و پسوندها: ممکن است در برخی متن‌ها بخواهید این اصطلاح را با پسوندها یا پیشوندهای مخصوص ترکیب کنید، مثل "عدم اشتهای شدید" که تأکید بیشتری بر شدت مشکل دارد.

4. استفاده در متون رسمی و غیررسمی: این اصطلاح بیشتر در متون رسمی و علمی کاربرد دارد. در متون غیررسمی‌تر ممکن است از عبارات ساده‌تری مانند "نداشتن اشتها" استفاده شود.

5. ترکیب‌های هم‌معنا: می‌توانید به جای "عدم اشتها" از کلمات هم‌معنی مانند "بی‌میلی به غذا" یا "نارضایتی از غذا" استفاده کنید، البته برای حفظ تنوع و معنا در نگارش.

با رعایت این نکات، می‌توانید به طور صحیح و مؤثر از این ترکیب در نوشته‌های خود استفاده کنید.