کلمه «اشتها» در زبان فارسی به معنای میل و رغبت به غذا یا فعالیتی خاص است. در رابطه با این کلمه و استفاده صحیح آن در جمله‌ها، چند نکته نگارشی و قواعدی وجود دارد که به شرح زیر است:

1. نقطه‌گذاری: در جملاتی که این کلمه به کار می‌رود، باید توجه داشت که جملات به درستی نقطه‌گذاری شوند. به عنوان مثال:

   • اشتهای او صبح‌ها بسیار زیاد است.

2. هارمونی واژه‌ها: هنگام استفاده از «اشتها»، باید توجه کنیم که با دیگر کلمات جمله تناسب داشته باشد. مثلاً:

   • او اشتهای خوبی دارد، اما در خوردن غذاهای چرب احتیاط می‌کند.

3. تعیین حالت‌های مختلف:

   • اسم: اشتها
   • صفت: اشتهائی (برای توصیف)
   • فعل: اشتها بردن (میل به غذا پیدا کردن)

4. ادغام با سایر واژه‌ها: «اشتها» می‌تواند با دیگر کلمات ترکیب شود تا معانی جدیدی به دست آورد، مانند:

   • اشتهای طبیعی
   • اشتهای غذایی
5. قیدها: می‌توان قیدهایی را در جملات مرتبط با «اشتها» به کار برد. مثلاً:
   • او همیشه به طور شدیدی اشتها دارد.

با رعایت این نکات، می‌توان به شکل مؤثری از کلمه «اشتها» در نوشتار استفاده کرد.

۱. بعد از خوردن صبحانه‌ی کامل، اشتهای من برای ناهار بیشتر شد.
۲. وقتی که بیمار هستم، معمولاً اشتهایم کم می‌شود.
۳. بوی خوش غذا در آشپزخانه، اشتهای همه را تحریک کرد.