کلمه "عراق" در زبان فارسی به عنوان نام یک کشور استفاده می‌شود و برخی نکات نگارشی و قواعد مربوط به آن به شرح زیر است:

1. استفاده از حروف بزرگ: اسم کشورها مانند "عراق" در متن‌های رسمی به‌عنوان یک اسم خاص باید با حرف بزرگ نوشته شود.

2. گرامر: "عراق" به عنوان یک اسم مذکر به کار می‌رود. بنابراین، در جملات باید به قواعد گرامری مربوط به اسم‌های مذکر توجه شود.

3. حالت‌های مختلف: مانند دیگر اسم‌ها، "عراق" می‌تواند در حالت‌های مختلف به کار رود:

   • مفرد: عراق
   • جمع: (معمولا به صورت غیرمستقیم به کار می‌رود، مثلا کشورها یا مردم عراق)
   • اضافی: عراقِ (مثلاً: مردم عراق)

4. پیشوند و پسوند: می‌توان با استفاده از برخی پیشوندها و پسوندها کلمات جدیدی ساخت؛ مثلاً "عراقی" به معنی متعلق به عراق یا شهروند عراق.

5. معنی و استفاده: در متن‌های ادبی و غیررسمی، "عراق" می‌تواند به جنبه‌های فرهنگی، تاریخی یا اجتماعی این کشور اشاره کند.

6. جایگاه در جمله: این اسم معمولاً در جایگاه فاعل یا مفعول در جمله استفاده می‌شود.

به عنوان مثال:

• "عراق کشوری با تاریخ غنی است."
• "مردم عراق مهمان‌نوازی معروفی دارند."

این قواعد باید در نوشتار و گفتار به دقت رعایت شوند.

1. عراق یکی از کشورهای با تاریخ غنی و فرهنگ متنوع است که در خاورمیانه واقع شده است.
2. در سال‌های اخیر، عراق با چالش‌های سیاسی و اجتماعی متعددی روبرو بوده است.
3. سفر به عراق می‌تواند فرصتی عالی برای آشنایی با جاذبه‌های تاریخی و طبیعی این کشور باشد.