کلمه «عظم» در زبان فارسی به معنی بزرگ و عظیم است و در متون فارسی به ویژه در ادبیات و شعر کاربرد دارد. در نوشتار فارسی قواعدی برای نگارش و استفاده از این کلمه وجود دارد:

1. نوشتار صحیح: کلمه عظم به صورت «عظم» نوشته می‌شود و باید توجه داشت که به صورت «عظیم» یا «عظمت» تغییر نکند اگر به صورت مشخص به صفت یا اسم اشاره می‌شود.

2. تلفظ: تلفظ صحیح این کلمه به صورت /ˈeʁ.zæm/ می‌باشد. در موارد رسمی و ادبی، تلفظ درست آن اهمیت زیادی دارد.

3. استفاده در جمله: این کلمه معمولاً به عنوان صفت به کار می‌رود و می‌توان آن را به شکل‌های مختلف و همراه با اسم‌های مناسب استفاده کرد. مثلًا: «عظم این کوه شگفت‌انگیز است.»

4. ترکیبات: کلمه «عظم» می‌تواند با کلمات دیگر ترکیب شود، مانند «عظم و بزرگ» یا در اشعار برای توصیف عظمت و جلال.

5. تنوع معنایی: این کلمه در بافت‌های مختلف می‌تواند معانی مختلفی داشته باشد؛ از توصیف ابعاد فیزیکی گرفته تا اشارات مفهومی و فلسفی.

6. نگارش ادبی: در آثار ادبی، مثلاً اشعار، ممکن است به عنوان یک عنصر شعری برای توصیف غم، شادی، یا دیگر احساسات به کار برود.

با رعایت این موارد می‌توان از کلمه «عظم» به‌درستی استفاده کرد و نگارش مناسبی داشت.

1. عظم انسان در توانایی‌هایش نهفته است که می‌تواند به دگرگونی جامعه کمک کند.
2. برای رسیدن به موفقیت، باید عظم فکری و اراده‌ای قوی داشته باشیم.
3. عظم و اراده‌ی او در مواجهه با چالش‌ها همواره الهام‌بخش دیگران بوده است.