عبارت «عظیم الشان» به معنای بزرگ و با شکوه است و استفاده از آن در زبان فارسی نیازمند رعایت چند قاعده نگارشی و زبانی است:

1. تفکیک دو جزء: در نوشتار رسمی، باید توجه داشت که این عبارت به طور معمول به صورت جدا نوشته می‌شود. لذا درست است که بنویسیم «عظیم‌الشأن» با استفاده از کسره اتصال.

2. استفاده صحیح: این عبارت بیشتر در متون رسمی، ادبیات و توصیف‌های مثبت به کار می‌رود. مثلاً: «این کتاب عظیم‌الشأن دارای ارزش‌های بالایی است.»

3. سازگاری صفت و موصوف: زمانی که از این عبارت استفاده می‌شود، لازم است که حتماً موصوفی برای آن در نظر گرفته شود. مثلاً: «کتاب عظیم‌الشأن» یا «شخصیت عظیم‌الشأن.»

4. نکتۀ تلفظ: هنگام تلفظ این عبارت، حتماً به تأکید بر هجاها توجه کنید و سعی کنید نوعی وقار و احترام در بیان آن لحاظ شود.

5. نهاية مناسب: در متن‌های ادبی، استفاده از مجاز و تشبیه در کنار این عبارت می‌تواند زیبایی بیشتری ببخشد. مثلاً: «روح او همچون دریای عظیم‌الشأن است.»

به طور کلی، استفاده از «عظیم‌الشأن» در زبان فارسی نشان دهنده‌ی احترام و ارزش‌گذاری به موضوع مطرح شده است.