«علیا حضرت» یک اصطلاح مذهبی و تاریخی در زبان فارسی است که معمولاً به عنوان یک عنوان احترام‌آمیز برای کسانی که مقام والایی دارند، به‌کار می‌رود. در نوشتار فارسی، رعایت برخی از قواعد نگارشی در مورد این کلمه اهمیت دارد:

1. تلفظ و نوشتار صحیح: این عنوان به‌صورت «علیا حضرت» نوشته می‌شود و باید توجه داشت که «علیا» به معنای برتر و عالی است و «حضرت» نیز عنوانی برای احترام به مقامات مذهبی و روحانیست.

2. استفاده از علامت‌های نگارشی: در مواردی که این عنوان در جملات غیررسمی یا محاوره‌ای به‌کار می‌رود، می‌توان از علامت‌های نگارشی مانند ویرگول و نقطه به‌درستی استفاده کرد.

3. ادغام با واژه‌های دیگر: معمولاً این عنوان به‌صورت مستقل و جداگانه به‌کار می‌رود و در مواقعی که به عنوان یک صفات و یا ویژگی به کار برده می‌شود (مانند «علیا حضرت فاطمه») باید به این نکته توجه شود که الفاظ با فاصله نوشته شوند.

4. رعایت بزرگ‌نویسی: معمولاً در نوشتار رسمی، هر دو کلمه با حروف بزرگ نوشته می‌شوند: «علیا حضرت».

5. توجه به سیاق جملات: هنگام نوشتن جمله‌ها، لازم است توجه داشته باشید که آیا این عنوان در حال توصیف یک شخص خاص است یا معمولی و در فرمت احترام‌آمیز به‌کار می‌رود.

با رعایت این موارد، می‌توان به‌طور صحیح و با احترام از «علیا حضرت» در متن‌های مختلف استفاده کرد.