عندالله

کلمه "عندالله" در زبان فارسی به معنای "نزد خدا" یا "در پیشگاه خدا" است و در متون دینی و ادبیات فارسی به کار می‌رود. در قواعد و نگارش فارسی، نکات زیر را می‌توان در مورد این کلمه در نظر گرفت:

1. هیچ فاصله‌ای بین اجزا: "عندالله" یک کلمه مرکب است و باید به صورت کامل و بدون فاصله نوشته شود.

2. نوشتن با الف: معمولاً در نوشتار فارسی به صورت «عندالله» با حرف عین و دال و لام نوشته می‌شود و به هیچ عنوان نباید به هم جدا شود.

3. استفاده در متن: این کلمه معمولاً در متن‌های مذهبی و ادبی مورد استفاده قرار می‌گیرد و می‌تواند به شکل‌های مختلف به کار رود؛ مثلاً در جملاتی که به قضا و قدر یا قدرت خدا اشاره می‌کنند.

4. نگارش صحیح: باید دقت شود که حروف به درستی نوشته شوند و املای آن حفظ شود. به عنوان مثال، نوشتن "عند الله" (با فاصله) نادرست است.

5. علامت‌گذاری: در مواقعی که این کلمه در انتهای یک جمله یا آیه قرار می‌گیرد، می‌توان از علامت‌های نگارشی مانند نقطه یا ویرگول استفاده کرد، اما خود کلمه باید بدون تغییر و به صورت صحیح نوشته شود.

همچنین در متون اسلامی، معانی و مفاهیم مرتبط با "عندالله" می‌تواند موضوع بحث‌های عمیق فلسفی و کلامی باشد.