کلمه "غافل کردن" به معنای به غفلت واداشتن یا بی‌خبر ساختن شخصی است. برای استفاده صحیح و نگارشی از این کلمه، می‌توان به چند نکته توجه کرد:

1. بکاربردن صحیح: "غافل کردن" غالباً به عنوان فعل در جملات استفاده می‌شود. مثلاً:

   • "او مرا غافل کرد."
   • "نباید دیگران را غافل کنیم."

2. جایگاه در جمله: این عبارت معمولاً به عنوان فعل اصلی یا فعل مکمل در جملات به کار می‌رود:

   • "او به طرز عجیبی مرا غافل کرد."
   • "غافل کردن دیگران ممکن است عواقب ناخوشایندی داشته باشد."

3. تطابق زمان: مانند دیگر افعال، باید زمان فعل با زمان جمله هماهنگ باشد:

   • "دوست‌ام مرا غافل کرد." (گذشته)
   • "دوست‌ام مرا غافل می‌کند." (حال)

4. موضوع و مفعول: در جملاتی که "غافل کردن" به کار می‌رود، باید توجه کرد که موضوع و مفعول به درستی مشخص شود:

   • "او دوستانش را غافل کرد." (موضوع: او، مفعول: دوستانش)
5. استفاده‌های روشن‌تری: این کلمه می‌تواند در ترکیب با صفات و قیدهای مختلف به کار برود:
   • "به‌طرز موذیانه‌ای غافل کرد."
   • "در حین سخنرانی او را غافل کرد."

با توجه به این نکات، می‌توان از "غافل کردن" در نوشتار و گفتار به شکل صحیح و مؤثر استفاده کرد.