عبارت "غنیمت داشتن" در زبان فارسی به معنای بهره‌برداری، استفاده یا بهره‌مندی از یک فرصت یا موقعیت خاص است. در بررسی قواعد و موارد استفاده این عبارت، می‌توان به نکات زیر اشاره کرد:

1. قالب گرامری: "غنیمت" به عنوان اسم و "داشتن" به عنوان فعل به کار می‌روند. به عبارتی "غنیمت داشتن" یک فعل مرکب است.

2. نحوه استفاده: این عبارت معمولاً در جملات رسمی یا ادبی به کار می‌رود و می‌تواند با مفاهیمی نظیر فرصت‌ها، مزایا و استفاده از شرایط خاص همراه باشد. به عنوان مثال:

   • "او از فرصت سفر به خارج غنیمت داشت و تجربیات زیادی کسب کرد."

3. صرف فعل: فعل "داشتن" باید با توجه به زمان و شخص، صرف شود. مثلاً در گزاره‌های مختلف:

   • "من غنیمت داشتم."
   • "او غنیمت دارد."
   • "آنها غنیمت خواهند داشت."

4. مفاهیم مربوط: این عبارت می‌تواند با مفاهیم مشابه مانند "استفاده کردن"، "بهره‌برداری" و "فرصت‌طلبی" نیز مرتبط باشد.

5. شیوه نگارش: در نوشتار رسمی، توجیه و مرتبط‌سازی این عبارت با زمینه‌های مختلف (اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی) می‌تواند به غنای متن کمک کند.

به طور کلی "غنیمت داشتن" به دارا بودن یا استفاده از یک فرصت خاص اطلاق می‌شود و به عنوان یک عبارت ادبی و گرامری در زبان فارسی کاربرد دارد.