عبارت "فرمانروای بی‌اراده" شامل یک اسم و یک صفت است که با هم ترکیب شده‌اند. در زیر به مواردی از قواعد فارسی و نگارشی مرتبط با این عبارت اشاره می‌شود:

1. نحوه نگارش: کلمه "بی‌اراده" به صورت جدا نوشته نمی‌شود و واژه "بی" به عنوان یک پیشوند به کلمه "اراده" متصل می‌شود.

2. علامت‌های نگارشی: در ارتباط با این عبارت، هیچ علامت نگارشی خاصی نیاز نیست، مگر اینکه در یک متن خاص به دلایل معنایی (مانند پایان جمله یا نقل قول) نیاز باشد.

3. توافق در جنس و عدد: "فرمانروا" مذکر و مفرد است، بنابراین در جملات باید به توافق در جنس و عدد دقت کنید. اگر بخواهید این عبارت را برای مؤنث یا جمع تغییر دهید، نیاز به تغییر اسم خواهید داشت (مثلاً "فرمانروایان بی‌اراده" برای جمع).

4. استفاده در جملات: این عبارت می‌تواند به عنوان موضوع یا مفعول در جملات استفاده شود. مثلاً: "فرمانرای بی‌اراده نمی‌تواند تصمیمات صحیحی بگیرد."

5. آوایی و املایی: مراقب باشید که هنگام نوشتن این عبارت به املای درست آن توجه داشته باشید. "بی‌اراده" باید به صورت "بی‌اراده" و نه "بی اراده" نوشته شود.

با رعایت این نکات، می‌توانید از عبارت "فرمانروای بی‌اراده" به درستی در متون خود استفاده کنید.