قواعد فارسی و نگارشی برای استفاده از "فعل ماضی" و "فعل مستمر" در جمله به صورت کلی به این شکل است:

فعل ماضی (گذشته): فعل ماضی به فعل‌هایی اطلاق می‌شود که وقوع آنها در گذشته بوده است. این فعل‌ها معمولاً به یکی از الگوهای زیر صرف می‌شوند:

• برای افعال با حروف تهی مانند "رفت"، "دید"، "خواند"، و غیره.
• برای افعال با حروف سیلابی، که به صورت خاصی صرف می‌شوند مثل "گفت"، "جستند"، و غیره.

فعل مستمر: فعل مستمر به فعل‌هایی اشاره دارد که در حال وقوع هستند و معمولاً با ساختارهای خاصی چیده می‌شوند. برای بیان فعل مستمر در فارسی، از "در حال" یا "دارم" یا "هستند" و ... استفاده می‌شود.

مثال:

1. فعل ماضی:

   • من کتاب را خواندم. (در این جمله "خواندم" فعل ماضی است)
2. فعل مستمر:
   • من در حال خواندن کتاب هستم. (در این جمله "خواندن" فعل مستمر است)

نکات نگارشی:

• توجه کنید که در نوشتار رسمی، افعال باید به درستی صرف شوند و از کلمات و ساختارهای مناسب استفاده گردد.
• العلامات‌های نگارشی مانند ویرگول و نقطه باید به‌طور صحیح و تسلسل منطقی در جمله بکار روند.

نتیجه:

برای استفاده درست از فعل ماضی و مستمر، توجه به زمان وقوع فعل، ساختار صرف فعل و استفاده از علامت‌های نگارشی می‌تواند کمک کننده باشد.