اسف بار

کلمه "اسف‌بار" یک واژه توصیفی در زبان فارسی است که به معنی "غم‌انگیز" یا "ناراحت‌کننده" به کار می‌رود. این کلمه از دو بخش "اسف" که از ریشه "اسف" به معنای اندوه و محنت و "بار" به معنای بار و وزن تشکیل شده است.

قواعد نگارشی:

1. نوشتار صحیح: این کلمه باید به صورت "اسف‌بار" نوشته شود. توجه به وجود نیم‌فاصله بین "اسف" و "بار" بسیار مهم است، چرا که این نیم‌فاصله نشان‌دهنده جدا بودن دو جزء واژه از هم است.

2. جایگاه کاربرد: "اسف‌بار" معمولاً به عنوان صفت در جملات مورد استفاده قرار می‌گیرد. مثلاً:

   • "وضعیت اقتصادی کشور در این سال اسف‌بار است."
   • "خبر اسف‌بار از زلزله به شهر رسید."

3. تطابق صفات: در جملاتی که "اسف‌بار" به عنوان صفت به کار می‌رود، معمولاً باید با اسم‌هایی که توصیف می‌کند، از لحاظ جنس و شمار تطابق داشته باشد.

   • "این حادثه‌ی اسف‌بار" (به صورت مفرد)
   • "این حوادث اسف‌بار" (به صورت جمع)
4. استفاده از قیدهای مناسب: ممکن است بسته به سیاق جمله، قیدهایی مانند "به شدت" یا "بسیار" قبل از "اسف‌بار" قرار گیرد.
   • "این موضوع به شدت اسف‌بار است."

با رعایت این نکات، می‌توان به درستی و به زیبایی از کلمه "اسف‌بار" در نگارش فارسی استفاده کرد.