قابل اعتماد

کلمه «قابل اعتماد» یک ترکیب وصفی است که در زبان فارسی برای توصیف اشخاص، منابع یا اطلاعاتی استفاده می‌شود که می‌توان به آن‌ها اعتماد کرد. در اینجا بعضی از قواعد نحوی و نگارشی مرتبط با این کلمه آمده است:

قواعد نحوی:

1. نحوه استفاده: «قابل اعتماد» معمولاً قبل از اسم‌ها به کار می‌رود. مثلاً: «یک منبع قابل اعتماد» یا «یک شخص قابل اعتماد».

2. نوع جمله: می‌توان این ترکیب را در جملات خبری و نیز جملات سؤال استفاده کرد. مثلاً:
   • خبر: «این اطلاعات قابل اعتماد هستند.»
   • سؤال: «آیا او یک فرد قابل اعتماد است؟»

قواعد نگارشی:

1. فاصله‌گذاری: در نوشتار باید بین کلمات «قابل» و «اعتماد» فاصله وجود داشته باشد.

2. به کارگیری در متن: وقتی در متن استفاده می‌شود، باید توجه داشت که ترکیب «قابل اعتماد» به درستی و در موقعیت مناسب خود قرار گیرد تا به روشنی مفهوم را منتقل کند.

3. تأکید: در مواقعی که نیاز به تأکید بر قابلیت اعتماد وجود دارد، می‌توان از قیدهایی مانند "بسیار" یا "کاملاً" استفاده کرد. مثلاً: «این شخص بسیار قابل اعتماد است.»

4. اجتناب از تکرار: برای جلوگیری از تکرار، در صورتیکه بارها از این ترکیب استفاده می‌شود، می‌توان برخی از جملات را با عبارات مترادف جایگزین کرد.

با رعایت این نکات می‌توان به شکل مؤثری از ترکیب «قابل اعتماد» در نوشته‌ها استفاده کرد.