اسم فاعل از نظر قواعد فارسی و نگارشی به واژه‌ای اطلاق می‌شود که از فعل ساخته می‌شود و به معنی "فاعل" آن فعل است. در ادامه، به بیان قواعد و نکات مهم مربوط به اسم فاعل می‌پردازیم:

۱. تعریف:

اسم فاعل به واژه‌ای گفته می‌شود که برای بیان شخص یا چیزی که عمل را انجام می‌دهد، استفاده می‌شود. این واژه معمولاً از مصدر فعل ساخته می‌شود.

۲. ساخت اسم فاعل:

اسم فاعل برای اکثر افعال به روش‌های زیر ساخته می‌شود:

• فعل‌های ساده: به‌طور معمول به انتهای فعل پسوند "ـنده" اضافه می‌شود.
  • مثال: "نوشتن" → "نویسنده"
• فعل‌های حرکتی و حرکات خاص: برخی از افعال حرکتی، مانند "دویدن" یا "پریدن"، ممکن است اسم فاعل متفاوتی داشته باشند.
  • مثال: "دویدن" → "دونده"

۳. قواعد املایی:

• در نوشتن اسم فاعل، باید به نگارش صحیح پسوند "ـنده" توجه شود.
• در صورتی که اسم فاعل به انتهای کلمه‌ای متصل شود، باید به قاعده‌های نوشتاری و املایی در هم‌نوایی‌ها توجه کرد.

۴. کاربرد:

اسم فاعل معمولاً برای توصیف ویژگی‌های شخصی یا عملکردی افراد یا اشیاء به کار می‌رود. این واژه‌ها همچنین می‌توانند به عنوان صفت استفاده شوند.

• مثال: "مربی ورزش"، "آهنگساز"

۵. نکات نگارشی:

• در جملات، استفاده از اسم فاعل می‌تواند به تنوع و زیبایی متن کمک کند.
• به‌دقت نسبت به تطابق اسم فاعل با فاعل جمله توجه شود، تا از نظر دستور زبانی صحیح باشد.

۶. مثال‌های بیشتر:

• "خواندن" → "خواننده"
• "آموختن" → "آموخته"
• "راهنمایی" → "راهنما"

این قواعد می‌توانند در نوشتن و گفتار به شما کمک کنند تا به‌طور صحیح از اسم فاعل بهره‌برداری کنید.