قبه دار

کلمه "قبه‌دار" در زبان فارسی به معنای چیزی که دارای قبه (گنبد) است، به کار می‌رود. این کلمه از دو بخش "قبه" و "دار" تشکیل شده است. در زیر به نکات مربوط به قواعد فارسی و نگارشی برای این کلمه اشاره می‌کنم:

1. نویسه‌نگاری: کلمه "قبه‌دار" با یک اتصال "ـ" (ه‌ی مرکب) نوشته می‌شود تا ارتباط بین دو بخش "قبه" و "دار" را نشان دهد.

2. جنس کلمه: "قبه‌دار" یک اسم صفت است، یعنی به نامواردی که دارای صفت "قبه" است اشاره دارد. این کلمه می‌تواند به ساختمان‌ها یا بناهایی که دارای گنبد هستند، اطلاق شود.

3. تطابق صفات: درصورتی که بخواهید این واژه را به اسم‌های دیگر نسبت دهید، به جنس و شمار آن‌ها توجه کنید. مثلاً:

   • قبه‌دار بزرگ
   • قبه‌دارهای تاریخی

4. استفاده در جملات: می‌توانید از "قبه‌دار" در جملات مختلف استفاده کنید. مثال:

   • این مسجد قبه‌دار زیبایی دارد.
   • ساخت قبه‌دارهای جدید در این شهر پیشرفت کرده است.
5. نوشتار رسمی: در متون رسمی و ادبی، همیشه سعی کنید از نگارش صحیح و به‌کاربردن علائم نگارشی مناسب استفاده کنید.

با رعایت این نکات، می‌توانید از کلمه "قبه‌دار" به نحو احسن در زبان فارسی استفاده کنید.