کلمه "قدیم الایام" ترکیبی از دو واژه "قدیم" و "ایام" است که به معنای "زمان‌های قدیم" یا "ایام گذشته" به کار می‌رود. در اینجا به نکاتی در مورد قواعد نگارشی و استفاده صحیح از این عبارت اشاره می‌کنم:

1. فاصله گذاری: عبارت "قدیم الایام" به صورت نچسب نوشته می‌شود و بین کلمات فاصله وجود دارد.

2. نوشتار فارسی: در متون رسمی و ادبی، این عبارت به صورت کامل و با رعایت قواعد زبان فارسی نوشته می‌شود. برای مثال: "در قدیم الایام..."

3. تلفظ: این عبارت معمولاً به صورت "قدیم‌الایام" خوانده می‌شود. توجه داشته باشید که در برخی موقعیت‌ها، برای راحتی در تلفظ، می‌توان از ویرگول (،) استفاده کرد: "قدیم، الایام".

4. معنای کنایی: در متون ادبی، "قدیم الایام" به طور کنایی نیز به کار می‌رود و می‌تواند به معنای زمان‌هایی دور یا خاطرات دیرین باشد.

با رعایت این نکات می‌توانید از عبارت "قدیم الایام" به شکل صحیح و مؤثر در نوشتار خود استفاده کنید.