کلمه «قرآن خواندن» یک ترکیب است که به فعل «خواندن» و اسم «قرآن» اشاره دارد. برای استفاده صحیح از این ترکیب و رعایت قواعد فارسی، نکات زیر را مد نظر قرار دهید:

1. نوشتار صحیح: کلمه "قرآن" باید به صورت صحیح و با اعراب‌گذاری درست نوشته شود. در نوشتار رسمی و ادبی، نام «قرآن» باید با ضمّت "ق" و آوای "ر" به صورت صحیح بیان شود.

2. جدا یا ترکیب؟: این ترکیب در زبان فارسی معمولاً به صورت جدا نوشته می‌شود: «قرآن خواندن». این نکته به این معناست که «قرآن» و «خواندن» دو بخش مستقل هستند.

3. استفاده از فعل: برای بیان جملات یا عبارات مرتبط، می‌توان از زمان‌های مختلف فعل «خواندن» استفاده کرد. به عنوان مثال:

   • من هر روز قرآن می‌خوانم.
   • او قرآن خوانده است.

4. قیدهای زمان و مکان: می‌توانید قیدهای زمان، مکان و روش را به جملات اضافه کنید تا دقت بیان افزایش یابد. مثلاً:

   • من صبح‌ها قرآن می‌خوانم.
   • او در مسجد قرآن می‌خواند.
5. آثاری از قرآن: اگر به آثار مرتبط با قرآن اشاره می‌کنید، مانند تفسیرها یا تاریخ‌ها، می‌توانید به جملات خود اضافه کنید. به عنوان مثال:
   • براساس تفاسیر، قرآن راهنمای انسان‌هاست.

با رعایت این نکات و قواعد می‌توانید از ترکیب «قرآن خواندن» به درستی در نوشتار و گفتار خود استفاده کنید.