در زبان فارسی، واژه "قریب الفهم" به معنی نزدیک به فهم یا به راحتی قابل درک است. برای نگارش صحیح و قواعد مربوط به این کلمه، نکات زیر را در نظر بگیرید:

1. نوشتار: کلمه "قریب الفهم" معمولاً به صورت جدا و با فاصله نوشته می‌شود. این نوع نوشتار به دلیل ساختار معنایی آن است.

2. نحوه استفاده: این عبارت بیشتر در متون علمی، ادبی یا نقد آثار به کار می‌رود. مثلاً می‌توانید در جمله‌ای بگویید: "این متن قریب الفهم است و به راحتی قابل درک برای عموم می‌باشد."

3. تلفظ: این واژه به صورت "qarib al-fahm" تلفظ می‌شود.

4. نحو: اگر بخواهید از این عبارت در ترکیب‌های مختلف استفاده کنید، باید توجه کنید که ممکن است تغییراتی در ساختار جمله ایجاد شود ولی معنای آن حفظ گردد. به عنوان مثال، می‌توانید بگویید: "این کتاب به دلیل سبک نگارش قریب الفهم، مورد استقبال قرار گرفته است."

5. نکات نگارشی: در استفاده از این کلمه در متون رسمی یا علمی، توجه به استفاده صحیح از ویرگول و نقطه‌گذاری نیز مهم است.

به طور کلی، "قریب الفهم" واژه‌ای است که در مبحث ادبیات و علم درک متن کاربرد بسیار دارد و رعایت نکات نگارشی به وضوح بیان و فهم آن کمک می‌کند.