عبارت "کافر خویی" در زبان فارسی به معنای شخصی است که دارای ویژگی‌ها یا رفتارهای ناشایست، ناپسند یا بی‌دینی است. در اینجا به چند نکته نگارشی و نحوی در ارتباط با این کلمه اشاره می‌کنم:

1. نوشتار صحیح: این عبارت به صورت درست "کافر خویی" نوشته می‌شود. باید توجه داشت که هر دو کلمه باید پیوسته و با فاصله از یکدیگر نوشته شوند.

2. سبک نوشتاری: این عبارت معمولاً در متون ادبی، مذهبی یا انتقادی به کار می‌رود. توجه به زمینه و سبک نگارش می‌تواند در استفاده صحیح از این اصطلاح مؤثر باشد.

3. استفاده از واژه‌ها: هنگام استفاده از "کافر خویی" باید دقت کنید که این اصطلاح در برخی متن‌ها ممکن است بار معنایی منفی یا توهین‌آمیز داشته باشد، بنابراین باید با احتیاط و در مکان‌های مناسب به کار رود.

4. قواعد صرفی و نحوی: "کافر" به عنوان یک اسم و "خویی" به عنوان صفت، در کنار هم قرار می‌گیرند. از لحاظ نحو، این عبارت به توصیف ویژگی‌های شخص یا گروهی خاص اشاره دارد و می‌توان از آن در جملات وصفی و توصیفی بهره برد.

5. استفاده در جملات: می‌توان این کلمه را در جملات مختلف به کار برد، مانند: "این رفتار کافر خویی نشان‌دهندهٔ عدم احترام به اعتقادات دیگران است."

به طور کلی، هنگام استفاده از این کلمه، باید به دقت در معنای آن و تأثیر اجتماعی و فرهنگی آن توجه کنید.