کردنی

کلمه "کردنی" از فعل "کردن" به همراه پسوند "نی" ساخته شده است. "کردنی" به عنوان اسم مصدر یا اسم مفعول به کار می‌رود و به معنای "آنچه که باید انجام شود" یا "کارهایی که باید انجام گیرد" است. در اینجا چند نکته در مورد کاربرد و قواعد نگارشی مربوط به این کلمه آورده شده است:

1. نوع کلمه: "کردنی" در زبان فارسی به عنوان اسم و به ویژه در متون ادبی و گفتار رسمی کاربرد دارد.

2. نوشتن در متن: وقتی "کردنی" به کار می‌رود، به‌طور معمول لازم است تا با توجه به سیاق و موضوع مورد بحث محتوای آن مشخص گردد. برای مثال، اگر در متن به "کارهای کردنی" اشاره شود، لازم است مطالب دیگری که به این کار مرتبط است نیز بیان شود.

3. ترکیب با دیگر واژگان: "کردنی" می‌تواند با سایر کلمات ترکیب شود، مثلاً: "کارهای کردنی"، "امور کردنی"، "کارهای ضروری کردنی". این نوع ترکیب‌ها به وضوح نشان می‌دهد که چه کارهایی باید انجام شوند.

4. استفاده در جملات: "کردنی" می‌تواند در جملات مختلف به عنوان یک اسم به کار رود. مثلاً: "این وظایف کردنی هستند." یا "ما لیستی از کارهای کردنی تهیه کرده‌ایم."

5. پرهیز از ابهام: در نوشتار رسمی و علمی، بهتر است که از استفاده غیرضروری و زیاد از کلمه "کردنی" پرهیز کنید و به جای آن از عبارات دقیق‌تری استفاده کنید که مفهوم را به وضوح منتقل کند.

با رعایت این نکات می‌توانید به‌خوبی و به‌درستی از "کردنی" در نوشتار و گفتار فارسی استفاده کنید.