کلمه "کم عمق" در زبان فارسی به معنای سطحی یا عمیق نبودن است و در بسیاری از موارد می‌تواند به معنای سطحی بودن در تحلیل‌ها یا مفاهیم به کار رود. در نگارش این کلمه، قواعد زیر را می‌توان در نظر گرفت:

1. تلفظ و نوشتار: کلمه "کم عمق" از دو واژه تشکیل شده است که هر دو واژه به‌طور جداگانه نوشته می‌شوند. واژه "کم" به معنی کمتر یا به مقدار کم و "عمق" به معنی عمق یا depth است.

2. فاصله: در نوشتار، بین "کم" و "عمق" باید یک فاصله قرار داده شود. بنابراین به‌صورت "کم عمق" نوشته می‌شود و نه "کمعمق".

3. علامت‌گذاری: در متن‌های توصیفی یا تحلیلی، ممکن است لازم باشد که عبارت "کم عمق" با قلم یا نشانه‌های مناسب تأکید شود، به ویژه اگر قصد استفاده از آن به‌عنوان یک اصطلاح فنی یا تحلیلی دارید.

4. تطابق با ساختار جمله: این عبارت باید با سایر اجزای جمله تطابق داشته باشد. مثلاً می‌توان از آن در جملاتی مانند "تحلیل این موضوع کمی کم عمق است" استفاده کرد.

5. جنبه‌های معنایی: در نوشتارهای ادبی یا تحلیلی، به جنبه‌های معنایی "کم عمق" توجه شود و به جای آن اگر نیاز به تأکید بیشتر بر عمق موضوع وجود دارد، از واژه‌هایی همچون "عمیق" یا "تحلیلی" استفاده شود.

به‌طور کلی، در استفاده از این عبارت باید دقت شود که در متن به‌خوبی مفهوم آن منتقل شود و از نظر نگاری نیز رعایت دستور زبان فارسی به‌عمل آید.

1. دریاچه‌ای که به تازگی کشف شده است، کم عمق است و به راحتی می‌توان در آن شنا کرد.
2. برخی از رودخانه‌ها به دلیل کم عمق بودن، در فصل تابستان خشک می‌شوند.
3. مدرسه‌ای که در آن درس می‌خواندم، حیاطی کم عمق داشت که برای بازی مناسب بود.