کلمه "کودک" در زبان فارسی به معنای فردی است که در سنین ابتدایی زندگی به سر می‌برد و معمولاً به کودکانی که بین ۱ تا ۱۲ سال هستند اشاره دارد. قواعد و نکات نگارشی مرتبط با این کلمه به شرح زیر است:

1. نقطه‌گذاری: اگر "کودک" در جملات به کار می‌رود، باید توجه داشت که جملات باید دارای نقطه، ویرگول و دیگر علامات نگارشی درست باشند.

2. عطف کردن: در مواردی که "کودک" با کلمات دیگری عطف می‌شود، باید از "و" برای اتصال استفاده کرد. مثال: "کودک و نوجوان".

3. جمع‌سازی: جمع کلمه "کودک" به صورت "کودکان" است. در مواقعی که به چند کودک اشاره می‌شود، از این صورت جمع استفاده می‌شود.

4. استفاده در جملات: کلمه "کودک" می‌تواند به عنوان فاعل، مفعول، و یا در ترکیب‌های مختلف (مانند "کودکانه") استفاده شود. به عنوان مثال:

   • "کودک در پارک بازی می‌کند."
   • "کتاب‌های کودکانه جذاب هستند."

5. به کارگیری صفت: می‌توان از صفاتی برای توصیف کودک استفاده کرد. مثال: "کودک شاد"، "کودک مهربان".

6. زبان گفتاری و نوشتاری: در زبان گفتاری ممکن است به جای "کودک" از کلمات غیررسمی‌تری مانند "بچه" استفاده شود، اما در نوشتار رسمی‌تر "کودک" مناسب‌تر است.

با رعایت این نکات، می‌توان به درستی و به شکل مناسبی از کلمه "کودک" در نوشتار و گفتار استفاده کرد.

1. کودک در پارک به بازی مشغول بود و از هر لحظه‌اش لذت می‌برد.
2. مادر به کودک خود کتابی خواند تا دنیای جدیدی را برایش بگشاید.
3. دو کودک با هم به دوچرخه‌سواری رفتند و تا غروب آفتاب سرگرم بودند.