واژه "گستاخ" در زبان فارسی به معنای بی‌ادب، جسور، یا بی‌پروا است. در زیر به برخی از قواعد نگارشی و نکات مهم در خصوص این کلمه اشاره می‌کنم:

1. نحوه نوشتن:

   • واژه "گستاخ" به صورت کامل به همین شکل نوشته می‌شود و استفاده از اعراب‌گذاری در متون غیررسمی یا عادی الزامی نیست.

2. تلفظ:

   • تلفظ این واژه "گُستاخ" با تاکید بر "گ" و "ت" و حرکات نونه و صدا کوتاه بر روی "ا" است.

3. جنس و تعداد:

   • "گستاخ" یک صفت مذکر است و برای مؤنث به صورت "گستاخ" استفاده می‌شود، زیرا جنسیت در زبان فارسی در صفت‌ها به صورت صفت‌های جمع و مفرد تحت تأثیر قرار نمی‌گیرد.
   • در جمع این واژه به "گستاخان" تبدیل می‌شود.

4. استفاده در جملات:

   • می‌توان از "گستاخ" در جملات به عنوان صفت برای توصیف افراد یا رفتارها استفاده کرد. به عنوان مثال: "او در صحبت کردن با دیگران بسیار گستاخ است."

5. شکل‌های مرتبط:

   • واژه "گستاخی" به عنوان اسم به معنای بی‌ادبی یا جسارت استفاده می‌شود.
6. قید و موصوف:
   • واژه‌های "گستاخ" و اشکال آن می‌توانند در جملات به عنوان قید یا موصوف قرار بگیرند، مانند "رفتار گستاخانه".

با رعایت این نکات، می‌توان در نوشتار از کلمه "گستاخ" به درستی استفاده کرد.