گوهر افشان

کلمه "گوهر افشان" ترکیبی است از دو واژه "گوهر" و "افشان". در اینجا برخی از قواعد نگارشی و نکات مربوط به این کلمه را بررسی می‌کنیم:

1. نوشتار صحیح: کلمه "گوهر افشان" به صورت جدا نوشته می‌شود و لازم است هر دو کلمه با حروف درست و در قالب فارسی نوشته شوند.

2. تلفظ: در تلفظ این کلمه، هر دو بخش "گوهر" و "افشان" باید به وضوح خوانده شوند. "گوهر" به معنی سنگ قیمتی یا گوهری با ارزش است و "افشان" به معنای پراکنده کردن یا به نمایش گذاشتن.

3. روابط دستوری: "گوهر افشان" می‌تواند به عنوان یک اسم مرکب به کار رود. در این حالت "گوهر" به عنوان صفت و "افشان" به عنوان مفعول عمل افشاندن قرار می‌گیرد.

4. معنی و کاربرد: این ترکیب بیشتر در ادب فارسی و شعر به کار می‌رود و به زیبایی و درخشش اشاره دارد. به‌طور مثال، در توصیف اشیاء قیمتی یا زیبایی‌های طبیعی.

5. استفاده در جملات:

   • دستبند گوهر افشان او در مهمانی همه را به خود جلب کرد.
   • این گلدان از گل‌های گوهر افشان تزیین شده است.

6. نگارش در متن: در متون رسمی و ادبی، به کار بستن این کلمه باید با دقت صورت گیرد تا مفهوم نادرست انتقال نیابد.

7. قید و صفات: در صورت استفاده با قیدها یا صفات دیگر، باید به تناسب و هماهنگی میان آن‌ها توجه شود.

به طور کلی، "گوهر افشان" یک عبارت زیبا و پربار است که می‌تواند در نگارش ادبی و شعر به وفور مورد استفاده قرار گیرد.